Płacze nam wiosna.
Deszczem, śniegiem, zimnem.
Marzną ręce na aparacie.

Te zdjęcia były dla mnie ważne. Trzy kobiety i trzy mleczne historie. I ja z aparatem między nimi.

Zapraszam Was serdecznie do lektury wywiadu ze mną na portalu Ładnebebe.
Tym razem stanęłam po drugiej stronie i stałam się bohaterką jednej z rozmów Dominiki Janik. Na co dzień współpracuję z Dominiką i robię zdjęcia do jej tekstów na Ładnebebe. Tym razem było odwrotnie. Choć zdjęcia nadal moje :-)

Miałam kiedyś takie ćwiczenie na zajęciach fotograficznych - zilustruj temat "To nie jest moja twarz".
Różnie do niego podeszły różne osoby, ale ja fotografowałam siebie.
W lustrze. Zaraz po tym, jak się obudzę. Bo czułam, że w jakimś sensie moja twarz nie należy do mnie.

Ostatni dzień naszych "rzymskich wakacji", a raczej ferii.
Poza Rzymem. Uciekamy od zgiełku i ludzi.

Wiosna idzie. Czujecie?
Lżejsze kurtki, kolorowe baletki, światło już do popołudnia. Chce się żyć.
Na wiosnę zawsze rodzą się nowe pomysły i tak też jest u mnie.

Jakiś czas temu poznałam fajne dziewczyny - Sylwię i Zosię (tutaj możecie zobaczyć sesję z jej rodziną). Dziewczyny prowadzą uroczą kawiarnię Cafe Kontakt na warszawskiej Ochocie. Piękne wnętrza, sznyt lat 60., pyszna kawa, ciasta, tarty. Miłe miejsce na chwilę odsapnięcia, spotkanie z przyjaciółmi, czy schronienie się z dziećmi, bo kawiarnia jest oczywiście dostosowana do najmłodszych bywalców.
Dobrze nam się gadało i tak od słowa do słowa uradziłyśmy, żeby coś razem zrobić.

Mamy więc przyjemność zaprosić Was na mini sesje rodzinne w jasnej i przyjaznej scenerii kawiarni.
Planuję radosne, wiosenne portrety w moim najlepszym stylu :-) Do ramki, na ścianę, dla rodziny. Na pamiątkę.
Zdjęcia będą miały jak najbardziej naturalny charakter - rodzinny, bez sztucznego pozowania oraz wymyślnych akcesoriów i scenografii. Pobawicie się, poczytacie, poprzytulacie. 
Bez stresu i napięcia. W kontakcie (w końcu nazwa miejsca zobowiązuje!), w bliskości, w radości.
Nasze spotkanie będzie trwało pół godziny, a jego wynikiem będzie pięć najładniejszych zdjęć (w formacie elektronicznym i papierowym - od 10x15 cm do 15x20 cm - do wyboru). Koszt to 120 zł. Termin: 12 marca.
Takie mini sesje mają tę zaletę, że nie trzeba sobie zajmować połowy dnia i można do tego wydarzenia podejść bardziej na luzie, niż do tradycyjnej, kilkugodzinnej sesji. Także maluchy dają radę "popozować" w tak krótkim czasie. Sesja może być rodzinna lub tylko dziecięca. Niemowlęta w ramionach rodziców.

Zapisy u dziewczyn w kawiarni lub przez zgłoszenie tutaj.

A na zdjęciach piękna Helena, córka Zosi, bawiąca się w kawiarni.

Zapraszam raz jeszcze serdecznie i do zobaczenia w realu! :-)

"Ja z podróży.
Ja z podróży.
Ja z podróży

Gnam.
Z sesji na sesję.
Z sesji przed komputer.
Sprzed komputera po dzieci.
I już wieczór.

Wchodzisz do takiego domu i od progu wiesz, że jedyną siłą, jaka tam panuje jest...miłość.
Nieudawana, nieskrępowana, autentyczna.

Staram się patrzeć z czułością.
Z uwagą i zainteresowaniem.
Z życzliwością.

Zapraszam Was serdecznie na kolejny materiał na portalu Ładne Bebe z moimi zdjęciami.
Tym razem uwieczniałam cudnego Szymka i jego rodzinę - mamę Zosię, tatę Daniela i siostrzyczkę Helenę.
Oraz tartę z orkiszowej mąki Diogra :-)

Zapraszam Was do lektury artykułu (KLIK) na portalu ŁadneBebe o tym, jak i w czym nosić małe dzieci. Ekspertka noszenia ze sklepu Tublu.pl Dominika Szczechura rozwiewa wiele wątpliwości.

Tak życzyłyście sobie i mnie z okazji końca i początku.
Piękne życzenia posłałyście w świat.

Na fotograficzne smutki, które mnie ostatnio trapią
(uwaga, teraz będę rozpaczać - ach, czy to wszystko ma sens? ach, po co właściwie robić te zdjęcia? ach, jak się wyróżnić na tle milionów(!)? ach, czy ja właściwie coś umiem? ach, w którą stronę iść i jak budować swój styl? - absolutnie nie musicie na to odpowiadać i mnie pocieszać ;-)
najlepsza jest praca.

I początek :)
Wszystko mija i znów się odradza.
I tak w koło.
W koło życia.

Moje Drogie, Moi Drodzy, zapraszam Was serdecznie do zamawiania moich zdjęć na prezenty.
Możecie wybrać ze wszystkich kadrów, które pojawiają się na blogu (np: w kategorii Fotografia (klik) lub Makrofotografia (klik), a ja je Wam pięknie odbiję.

Gdybym miała odwagę, to prowadziłabym tu dziennik codzienności. O taki, jak ten (klik).
Pisałabym o dniach, które następują po sobie. Jeden po drugim. Poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela. I znowu. Pisałabym o każdym z tych dni. Składała panoramę. Plotła kilim.
Tik, tak, tik, tak. Rano, wieczór, we dnie, w nocy... Płyną, biegną, toczą się.

Przymykam oko.
I przesłonę.
Przesuwam czas. I rękę.
Oddycham.
Już zaczynam się orientować, jaki pejzaż się zapisze, choć na karcie same plamy. Jaka kombinacja ustawień, warunków i światła da odpowiednią miękkość pikselom. Które chmury wtopią się w góry.

Jezioro Trazymeńskie.
Beskid Niski.
Mazury Garbate.
Toskania.

Pejzaże.
Moje podróże spod przymkniętych powiek.

Znacie ją na pewno. Jeżeli czytacie "Zwierciadło" spotykacie się z nią co dwa miesiące przy "Temacie miesiąca" (polecam ostatni numer - piękny tekst o tym, jak być córką po śmierci mamy). A może uczestniczyłyście w warsztatch i Kręgach przez nią prowadzonych?

Takie sesje lubię najbardziej. Naturalne, codzienne, w Waszych domach.
Patrzę sobie, co wisi na ścianach, stoi na półkach, wczuwam się w atmosferę domu, kręcę się między domownikami.
I raz na jakiś czas robię zdjęcia :-)